Voor ik kinderen had wist ik nog niet dat ik ADHD heb. Voordien was ik gewoon wat raar, druk en chaotisch. Ik dacht zelfs lang dat ik manisch depressief was of iets dergelijks. Nu weet ik beter maar, dat maakt het niet makkelijker. Met mijn een oudste zoon die ADHD heeft en nog twee andere kinderen om voor te zorgen daarbovenop een fulltime job, kan ik het amper bolwerken.
De ‘Jazz’ in mijn hoofd is luider dan ooit, het onbegrip ook. Want als moeder moet je ten allen tijde paraat staan, goed kunnen organiseren en zoveel meer. Gaat het goed thuis, dan niet op het werk en omgekeerd. Soms vraag ik me af of andere (ADHD-)ouders zich ook zo voelen. Of ben ik werkelijk een freak?
Vaak wil ik het uitschreeuwen wie ik ben en wat ik heb, maar ik lijk me te schamen omdat anders zijn niet mag in deze maatschappij en als ouder zeker niet. Want hoe kan je anders kinderen opvoeden?