Spreker: Maarten Vansteenkiste, motivatie- en ontwikkelingspsycholoog
Nogal wat mensen, zowel volwassenen als kinderen en jongeren, vertonen een gebrekkige motivatie om aan hun problemen te werken. Ze zijn ontmoedigd geraakt, gaan in bot verzet, of hebben andere prioriteiten. Hulpverleners en leerkrachten worstelen hiermee: ze moeten sleuren en trekken en dit kost erg veel energie. In deze bijdrage wordt een pleidooi gehouden om als hulpverlener en leerkracht onze bekeringsdrang te laten varen ten voordele van een autonomie-ondersteunende aanpak. Een dergelijke begeleidingsstijl werkt de bevrediging van de psychologische behoeftes aan autonomie, verbondenheid en competentie in de hand wat het eigenaarschap, de groei en het welbevinden van cliënten of leerlingen/studenten ten goede komt. Voorwaardelijke aanvaarding daarentegen zorgt voor fricties en kan verzet oproepen omdat de psychologische basisbehoeftes aan autonomie en verbondenheid tegen elkaar worden uitgespeeld. Concrete richtlijnen worden gegeven wat een autonomie-ondersteunende hulpverlening kan inhouden.