De griep is terug in het land. Ook bij centrum ZitStil waren er enkele collega’s die een of enkele dagen verplichte rust namen en uiteraard eerst een bezoekje aan de huisdokter brachten. Achteraf hoor je dat de persoonlijke benadering van de huisarts altijd op prijs wordt gesteld. Hij of zij weet perfect of die maagpijn normaal is of dat je best nog een bijkomend onderzoek ondergaat, weet dat je een bepaald medicijn beter niet neemt omdat je net als je ouders allergisch bent voor die ene stof en stelt je gerust dat je binnen twee dagen weer helemaal op de been bent. Bij E-hulpverlening verdwijnt helaas de persoonlijke factor. Tegenwoordig kan je jouw hartslag zelf controleren en analyseren door een app. Maar aan wie kan je dan in alle vertrouwen vertellen dat er familieleden zijn met hartkwalen en dat je je daardoor, misschien wel iets teveel, zorgen maakt? We moeten er voor zorgen dat de zorgverlening van de toekomst warm en persoonlijk blijft, dat het mogelijk blijft om er ons verhaal kwijt te kunnen en dat we niet als nummer maar als individu benaderd worden. Dit maakt duidelijk dat E-hulpverlening een aanvulling op het bestaande zorgaanbod is, maar dat het dat niet kan vervangen. Als we samen werken aan een goed, ondersteunend kader, dan kan online en offline hulpverlening elkaar versterken. Als we zonder duidelijke visie te werk gaan, dreigen we niet alleen een deel van deze kwalitatieve zorg te verliezen, maar zullen we ook bepaalde groepen minder bereiken. Mensen die niet vertrouwd zijn met het internet of die geen smartphone en tablet hebben, geraken de weg kwijt op de digitale snelweg. En wat met personen die het geschreven Nederlands minder onder de knie hebben? Voor hen is het vooral belangrijk dat de zorg een vertrouwd gezicht heeft. Ook in deze E-volutie zijn we verplicht om deze mensen zo goed als mogelijk helpen. Dit geldt ook voor ondersteuning bij ADHD. Een voorbeeld uit de praktijk. We zijn zeker voorstander om bijvoorbeeld een app te gebruiken die je helpt om te plannen en organiseren. Dergelijke apps bieden vaak meer dan een klassieke agenda. Maar het is nog veel belangrijker dat we samen kijken naar het gebruik en de resultaten ervan. Welke taken gaan nu beter als vroeger? Heb je een methodiek om nieuwe taken toe te voegen aan de app? Heb je nu meer tijd over om met de kinderen door te brengen dan vroeger of toch niet en waarom dan? Waar zijn er nog problemen bij het organiseren van het huishouden? Bij het boodschappen doen? Wat zijn daar mogelijke oplossingen? De persoonlijke zorg maakt hier echt het verschil. De app is hierbij een zeer waardevolle tool om dat doel te bereiken. Als we een persoonlijke omkadering achterwege laten, dan zal in veel gevallen de opvolging verdwijnen, worden er geen conclusies gemaakt en verdwijnt de app uiteindelijk wellicht in de digitale vuilbak. Zijn dit thema’s die je aanspreken? Dan is onze 8ste ADHD-dag #HappyDays [2] misschien wel iets voor jou.
[1]
