|
Het weekblad Knack publiceert deze week een interview met Jerome Kagan, een 82-jarige ontwikkelingspsycholoog en  professor emeritus aan Harvard University. Best een lezenswaardig artikel met waardevolle aanbevelingen en bedenkingen. Het probleem is dus niet zozeer de inhoud  maar wel de titel van het artikel én de frontpagina, met een uit de context gerukte uitspraak van de prof: ‘ADHD is een verzinsel’ ! Knack springt hiermee met graagte op de ongenuanceerde mediatisering van dit thema. De ADHD-controverse woedt al enige tijd. En uiteraard is het nuttig en nodig om kritisch te reflecteren op maatschappelijke fenomenen zoals de medicalisering van de geestelijke gezondheid. Helaas blijft het debat te vaak beperkt tot een welles-nietes discussie over het wel of niet inzetten van medicatie, of gaat men iets enthousiaster of energieker gedrag van bijvoorbeeld de Bart Petersen of de Marcellen van Tilt onder ons, als ADHD-gedrag benoemen. 2x fout ! Want het grootste probleem is  dat het tumult rond -eventuele- overdiagnostisering en een foutief voorschrijfgedrag van artsen, ons afleiden van de werkelijke problemen van  kinderen en volwassenen met ADHD: innerlijke onrust, concentratiefalen, gebrek aan organisatie- en dagstructuur, problemen met executieve functies zoals bv het werkgeheugen enz. De persoon met ADHD zélf, ouders en leerkrachten, de familie en ruimere omgeving van het kind, huisartsen ed. gaan mogelijke problemen in sociale omgang, studie en opleiding, relaties, werksituaties, persoonlijk functioneren, depressie of verslavingsproblematiek minimaliseren en diegene met een werkelijk probleem in de kou laten staan. Graag gebruiken we het interview met professor Kagan om een aantal bruikbaardere stellingen of ‘koppen’ voor een artikel in Knack voor te stellen. Stellingen die we met centrum ZitStil al meer dan 30 jaar verkondigen en waarmee we blijkbaar nog even door moeten gaan ! – Veelheid aan wazige diagnosepraktijken maakt een explosie aan ADHD mogelijk. (waarmee we de slechte diagnostiek en het voorschrijfgedrag van sommige artsen en psychiaters aanklagen) – Als de norm is dat iedereen over 2 m moeten kunnen springen zijn er veel gehandicapten. (waarmee we oproepen om in te zetten met en op de aanwezige talenten zowel in opleiding als in het beroepsleven, en waarmee we een gedifferentieerde klassenpraktijk promoten en het inzetten op meer bewegen en sport ) – Niet alle woelwaters hebben een gestoorde dopaminestofwisseling (waarmee we duidelijk willen maken dat energieke en beweeglijke kinderen/volwassenen of de grootste dromers  niet perse een stoornis hebben, maar dat in een aantal gevallen er wel degelijk een probleem is en aangepaste medicatie een goed zou kunnen zijn) – Kinderen die het slecht doen op school én hun ouders hebben onze steun nodig (waarmee we aangeven dat de overheid meer moet inzetten op preventie en het begeleiden van ouders  met een kind mét gebruiksaanwijzing, maar ook moet vertrekken vanuit de kracht van ouders om van hun kinderen gelukkige mensen te maken ) – ….  Voor meer toelichting of een genuanceerde boodschap: Ria Van Den Heuvel, |
