Deze week publiceerde Knack een zeer lezenswaardig artikel over waarom het niet altijd een slecht idee is om medicatie voor te schrijven. Het doet zo’n deugd dat er ook journalisten zijn die met zorg en het nodige opzoekwerk schrijven over ADHD.
“Vanwege je ADHD keer op keer negatieve reacties krijgen: dat heeft een veel grotere impact op je leven dan medicatie.”
Ik kreeg ook de kans om dieper in te gaan op de problemen die zowel leerlingen met ADHD als hun leerkrachten ervaren. Want ook op ZitStil kloppen veel kinderen aan die intellectueel perfect in staat zijn om bijvoorbeeld een ASO-richting te volgen. Toch belanden ze door het watervalsysteem in het TSO. Er is niets mis met TSO, behalve wanneer je er terechtkomt zonder dat je technisch begaafd bent. Dan spreken we over het ontnemen van kansen.
Met ZitStil ijveren we voor een forse opwaardering van het beroep van leerkracht. Wie leerkracht is, vervult een uitzonderlijke opdracht. Maar die mensen worden onvoldoende opgeleid om op een gedifferentieerde manier les te geven. Kort door de bocht gesteld: ons onderwijssysteem is te vaak eenheidsworst. Het werkt perfect voor kinderen die braaf zijn, lang kunnen stilzitten en ouders hebben die hen kunnen helpen. Voor de rest is het knokken om mee te kunnen, vaak tevergeefs.
Daarom is het zo belangrijk om oog te hebben voor de talenten van kinderen met ADHD. Zij zijn meer dan ‘een probleem’. Goed begeleid kunnen ze als volwassene, floreren in creatieve sectoren of in jobs waarin je crisissituaties moet oplossen. Mensen met ADHD durven al eens vaker buiten de lijntjes te kleuren. Ze hebben erg veel energie en kunnen blijven doorgaan en andere mensen enthousiasmeren. Laten we dat met zijn allen wat meer gaan doen: de talenten van alle mensen in de verf zetten. Zet nu alvast 10 maart in je agenda voor een inspirerende avond over talenten. Meer informatie volgt later.
Lees het artikel van Knack en mijn volledige reactie
