School en ADHD. Hoe je het draait of keert, het is geen evidente combinatie. Gelukkig zijn er heel wat enthousiaste leerkrachten, directeurs, zorgleerkrachten, CLB-medewerkers en andere ondersteuners die samen met de ouders mee helpen om kinderen met ADHD zo goed mogelijk door het onderwijs te loodsen. In dit artikel willen we verschillende vragen die we krijgen over die medicatie op school beantwoorden. We interviewen hiervoor Dr. Els Dezeure, CLB-arts, verantwoordelijk voor preventieve gezondheidszorg in de VCLB-koepel.
Scholen worden allemaal geconfronteerd met leerlingen met ADHD en andere leer-en ontwikkelingsstoornissen. Gaan zij daar allemaal op dezelfde manier mee om?
Dr. Dezeure: Alle scholen hebben een zorgbeleid en een gezondheidsbeleid. De school schrijft dit zelf uit, wat maakt dat scholen verschillend omgaan met deze leerlingen. Wat wel overal hetzelfde is, is dat leerkrachten en directie van een school als doel hebben dat alle leerlingen bij hen op school op een aangename manier les kunnen volgen en kunnen deelnemen aan extra murosactiviteiten. Dit gaat dan zowel om een individuele leerling, met bijvoorbeeld ADHD als om alle andere leerlingen. Om dit te bereiken hebben alle scholen een zorgbeleid, een kader waarin alle leerkrachten weten hoe ze met leerlingen moet omgaan, ook met die leerlingen die het niet altijd gemakkelijk hebben. Een zorgbeleid bestaat uit verschillende niveaus: er is aandacht voor dingen die alle leerlingen ten goede komen. Als dit voor bepaalde leerlingen onvoldoende lijkt, komt er meer zorg rond die leerling door de school zelf, bijvoorbeeld door een zorgleerkracht. Daarna komt het CLB in beeld. Ouders worden altijd meegenomen in het verhaal en horen van de stappen op de hoogte te zijn.
Als je als ouder een school kiest, zoek dan zoveel mogelijk een school die bij jouw kind past. Wat voor het ene kind een goede school is, is dat misschien voor een ander kind niet. Vraag aan de school hoe hun zorgbeleid er uit ziet, wat zij belangrijk vinden. Neem daar de tijd voor. Ook als je niet de luxe hebt om je droomschool te kiezen, zorg in ieder geval dat je voldoende op de hoogte bent van het zorgbeleid.
Naarmate een kind langer op school zit kan de zorgbehoefte van dit kind veranderen. Dit zorgt soms voor wrevel tussen ouders en leerkrachten over de aanpak. De belangrijkste boodschap naar zowel leerkrachten als ouders is: praat met elkaar. Geef op tijd aan als je ergens een vraag bij hebt.
- Ouders: signaleer op tijd dat jouw kind een ontwikkelingsstoornis heeft of problemen ondervindt.
- Leerkracht: geef op tijd aan dat je je zorgen maakt of bespreek het feit dat het moeilijk loopt. Leg duidelijk uit wat er moeilijk gaat en wat er goed gaat, wat helpt, wat werkt.
Als ouders en leerkrachten hun ervaringen bij elkaar te leggen, krijgen ze een goed beeld van de situatie, bij voorkeur aangevuld met de ervaring van het kind zelf. Het kind weet goed hoe het zich voelt, wat het fijn vindt en wat niet. Ouders hebben heel veel expertise van hun eigen kind, ze kennen dat kind al vele jaren. En leerkrachten hebben heel wat ervaring met de specifieke levensfase waarin het kind zich bevindt, zij hebben al tientallen of honderden kinderen gezien van die leeftijd.
De keuze om al dan niet medicatie te geven aan een kind is aan de ouders, hun kind en de arts. Speelt de school hier voor u ook een rol in?
Dr. Dezeure: De leerkrachten zien hoe een leerling functioneert op school: in de klas, tijdens vrije momenten, tijdens de turnles. Leerkrachten en school kunnen merken of er een verschil is tussen manieren van aanpak. Ook als de medicatie aangepast wordt, is het waardevol om te weten of de leerkracht een verschil merkt of niet. Zij zijn dus op meerdere manieren betrokken partij.
Mag een leerkracht dan voorstellen dat ouders medicatie vragen aan de arts of mogen zij weigeren medicatie te geven?
Dr. Dezeure: Leerkrachten zijn ook mensen die door hun eigen ervaring soms een uitgesproken mening hebben voor of tegen medicatie. Zo kunnen zij gezien hebben dat sommige kinderen heel wat baat hebben bij medicatie in de behandeling van hun ADHD of net dat sommige kinderen lijden onder de bijwerkingen. Maar deze mening mag niet bepalend zijn in het al dan niet medicatie geven voor kinderen met ADHD tijdens de schooltijd. Dat beslist inderdaad een behandelende arts samen met de ouders en de jongere. Een school kan wel een bezorgdheid uiten. De leerkrachten en directie kunnen aangeven welke hulp al gegeven wordt, wat helpt, wat onvoldoende helpt en welke mogelijke stappen nog gezet worden. Zij kunnen aan de ouders of de oudere leerling vragen of het CLB bij het zoeken naar een oplossing betrokken mag worden.
Dit is 35% van het volledige artikel.
Wil je de volledige versie lezen en ook de andere artikels van het ZitStil-magazine niet missen?
Abonneer je dan nu! Het ZitStil-magazine is een driemaandelijks tijdschrift dat boordevol inhoudelijke artikels over ADHD en de gevolgen op het functioneren, handige tips, herkenbare getuigenissen en spraakmakende interviews staat. Het magazine vormt voor veel mensen met ADHD, hun ouders, leerkrachten en anderen in hun omgeving een laagdrempelige informatiebron en kan de eerste stap richting herkenning, diagnose en hulpverlening zijn.